تخصیص بهینه منابع در شبکه های توری بی سیم

در سال های اخیر، شبکه های توری بی سیم به عنوان معماری جدیدی از شبکه های بی سیم که قادر به گسترش ناحیه ی تحت پوشش و افزایش ظرفیت شبکه های بی سیم هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در شبکه های توری بی سیم، مسیریاب های بی سیم جایگزین ستون فقرات سیمی شبکه ها می شوند، بنابراین بایستی قادر به تضمین کیفیت خدمات مشابه با ستون فقرات سیمی باشند؛ لذا در این شبکه ها، به منظور تأمین کیفیت خدمات برای جریان های ترافیکی، تخصیص منابع رادیویی باید به صورت بهینه باشد. به طور کلی به علت وابستگی مسائلی همچون زمان بندی، تخصیص کانال و مسیریابی، امکان ارائه الگوریتمی که بتواند تخصیص منابع را بدون در نظر گرفتن توأم این مسائل به خوبی انجام دهد، وجود ندارد. در این شبکه ها، علاوه بر در نظر گرفتن امکاناتی همچون کنترل توان و کنترل نرخ ارسال که کمک شایانی به بالا رفتن ظرفیت شبکه می کند؛ با رعایت مسائلی همچون ایجاد عدالت و همچنین برقراری تعادل بار بر روی گره های شبکه، می توان تخصیص منابع بهتری در شبکه داشت. علاوه بر این، استفاده از الگوریتم هایی که بر پایه ترافیک نامشخص کار می کنند، کارکرد شبکه را نسبت به تغییر درخواست های ترافیکی مقاوم تر می کند. در این پایان نامه، تلاش بر این بوده است که در ابتدا، با در نظر گرفتن توأم مسائل زمان بندی، مسیریابی، تخصیص کانال، کنترل توان و کنترل نرخ ارسال با هدف حداکثر کردن ظرفیت شبکه، مدل مناسبی جهت بهینه سازی تخصیص منابع ارائه شود. حل مدل ارائه شده برای چند شبکه نمونه حکایت از بهبود قابل توجه ظرفیت شبکه، در صورت استفاده از روش هایی همچون کنترل توان و کنترل نرخ دارد. در ادامه، با لحاظ کردن معیارهای عدالت و توازن بار و با فرض نامشخص بودن پروفایل ترافیکی، مدل ارائه شده ارتقا داده می شود. نتایج شبیه سازی مدل جدید، بهبود قابل توجه عدالت و توازن بار در شبکه را نشان می دهد.